سامانه همایش ها

English

صفحه اصلی / سی و دومین کنفرانس ملی و دهمین کنفرانس بین المللی مهندسی زیست پزشکی ایران

تحلیل پارامترهای کلیدی مؤثر در شکست پچ چسبنده ترمیمی تاندون روتاتورکاف با مدل‌سازی اجزای محدود

نویسندگان :

شقایق راست قلم¹ آزاده قوچانی² محسن صراف بید آباد³

1- گروه مهندسی پزشکی، دانشکده مهندسی، دانشگاه اصفهان 2- گروه مهندسی پزشکی، دانشکده مهندسی، دانشگاه اصفهان 3- گروه مهندسی پزشکی، دانشکده مهندسی، دانشگاه اصفهان

کلمات کلیدی :

پارگی تاندون فوق‌خاری،مدل ناحیه چسبنده،پچ چسبنده،روش اجزای محدود،شکست و آسیب

چکیده :

پارگی تاندون فوق‌خاری از شایع‌ترین آسیب‌های شانه در افراد بالای ۴۵ سال است که باعث درد و محدودیت حرکتی می‌شود. با توجه به نرخ بالای شکست در درمان‌های سنتی مانند بخیه‌زنی، استفاده از پچ‌های چسبنده به‌عنوان روشی نوین مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش با مدل‌سازی سه‌بعدی مفصل شانه، عوامل بیومکانیکی مؤثر در عملکرد پچ‌ها شامل ویژگی‌های مکانیکی و هندسی استخوان، تاندون و ناحیه چسبنده طی حرکت ابداکشن بررسی شده است. یافته‌ها نشان دادند که استفاده از مدل‌های هایپرالاستیک برای شبیه‌سازی تاندون و لحاظ ویژگی‌های پیچیده استخوانی، تخریب ناحیه اتصال را تا شش برابر نسبت به مدل‌های همگن کاهش داده و دید عمیق‌تری از مکانیزم گسیختگی فراهم می‌سازد. همچنین، روش المان چسبنده، علی‌رغم پیچیدگی محاسباتی، قابلیت تحلیل دقیق‌تر مسیر شکست و گسترش آسیب را فراهم می‌آورد و نسبت به مدل سطح چسبنده، تصویر واقعی‌تری از فرآیند تخریب ارائه می‌دهد. بررسی ضخامت پچ آشکار ساخت که افزایش ضخامت، موجب توزیع یکنواخت‌تر تنش و کاهش خطر گسستگی می‌شود، به‌طوری‌که پچ با ضخامت 5/0 میلی‌متر، تعادل بهینه‌ای بین چسبندگی مؤثر و استقلال حرکتی مفصل شانه ایجاد می‌کند. این یافته‌ها می‌توانند راهنمای طراحی پچ‌های ترمیمی با دوام بیشتر و کاهش نرخ پارگی مجدد تاندون باشند، اگرچه آزمایش‌های تجربی در مطالعات آینده ضروری است.